Μυκήνες
Η παράδοση αναφέρει ότι τις Μυκήνες ίδρυσε ο Περσέας, εγγονός του βασιλέα του Άργους Ακρισίου. Ο Ακρίσιος χώρισε τη χώρα του σε διάφορα βασίλεια και έδωσε το Ηραίο στον αδελφό του Προίτο, τη Μιδέα και την Τίρυνθα και ο Περσέας, που ήταν γιος του Δία και της Δανάης, έφυγε για τη χώρα της Λυκίας. Επιστρέφοντας από εκει, σκότωσε, χωρίς να θέλει, τον παππού του και έδωσε στο Μεγαπένθη το βασίλειό του, το Άργος, ενώ πήρε από εκείνον το βασίλειο της Τίρυνθας.Στην Τίρυνθα ο Περσέας έκτισε τις Μυκήνες και τους έδωσε αυτό το όνομα γιατί του έπεσε εκεί ο «μύκης» (θήκη) απ' το ξίφος του ή γιατί ενώ διψούσε, βρήκε ένα μύκητα και τραβώντας τον είδε να υπάρχει η πηγή Περσεία, που υπάρχει και σήμερα.Οι «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα.
Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, το μυκηναϊκό, και οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία τους διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη.Οι Μυκήνες ανασκάφθηκαν για πρώτη φορά το 1874 από τον Ερρίκο Σλήμαν, τον γερμανό ερασιτέχνη αρχαιολόγο που είχε ανακαλύψει και τα ερείπια της Τροίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι κατοικήθηκε ήδη από την 5η χιλιετία π.Χ., αλλά το αληθινό μεγαλείο ήρθε κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (1400-1200), όταν ήταν μια ισχυρή στρατιωτική και οικονομική δύναμη. Λόγω της εξαιρετικής θέσης της, έδωσε το όνομα του πολιτισμού σε όλη την Ελλάδα εκείνη την εποχή (Μυκηναϊκός πολιτισμός).
Επίδαυρος
Η Επίδαυρος είναι ιστορική πόλη του νομού Αργολίδας στην ανατολική του πλευρά. Είναι κτισμένη στους πρόποδες των ορέων Αραχναίο, Κορυφαίο και Τίθιο, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Ασκληπιός. Βρίσκεται 12 χλμ από την κωμόπολη της Παλαιάς Επίδαυρου. Το όνομα Επίδαυρος της δόθηκε από τον τρίτο κατά σειρά άρχοντά της, που ήταν και ήρωας της Επιδαύρου, τον Επίδαυρο, γιο του Άργους και της Ευάδνης. Σύμφωνα με τον Όμηρο πήρε ο Επίδαυρος μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και είχε ως αρχηγούς τον Ποδαλείριο και το Μαχάονα, που ήταν γιοι του Ασκληπιού. Ξακουστή σ' όλη την Ελλάδα την έκανε το Ασκληπιείο της, ένα από τα σπουδαιότερα της αρχαιότητας, με το ιερό του Ασκληπιού που απέχει 15 περίπου χλμ. από την πόλη. Στους ίδιους περίπου χώρους λάτρευαν και τον Απόλλωνα, υπήρχε όμως προς τιμή του ιδιαίτερο ιερό λίγο πιο ψηλά από το αρχαίο θέατρο.
Σε μια χαράδρα, το 340 π.Χ., ο αργείος αρχιτέκτονας Πολύκλειτος ο Νεότερος έκτισε, σύμφωνα με τον Παυσανία, το θέατρο της Επιδαύρου. Από όλα τα αρχαία θέατρα το θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο. Προορισμένο για τη διασκέδαση των ασθενών είχε χωρητικότητα 13.000 θεατών. Η θαυμάσια ακουστική του, αλλά και η πάρα πολύ καλή κατάσταση στην οποία διατηρείται συντέλεσαν στη δημιουργία του φεστιβάλ Επιδαύρου, θεσμός που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια.
Λέρνα
Σε απόσταση περίπου 10 χιλιομέτρων από το Ναύπλιο, τα ερείπια της αρχαίας Λέρνας, χώρος γνωστός στη μυθολογία από την πάλη του Ηρακλή με τη Λερναία Ύδρα, ένα δράκοντα με σώμα φιδιού και εννέα κεφάλια, που ζούσε σε ένα έλος. Στην πραγματικότητα, ο μύθος του άθλου αυτού του Ηρακλή συμβολίζει την προσπάθεια των Αχαιών να αποξηράνουν τα μολυσμένα έλη της περιοχής. Παρά την ύπαρξή τους, η αφθονία των νερών ευνόησε την εγκατάσταση πληθυσμών, με αποτέλεσμα να κατοικηθεί ο χώρος στη Νεολιθική Εποχή και να φτάσει σε ακμή το 3000 π.Χ. περίπου, όπως απέδειξαν και οι ανασκαφές του Αμερικανού Κάσκεϊ. Από τα άφθονα νερά της, καθώς και άλλων παρακείμενων πηγών όπως του Αμφιαράου σχηματίζονταν κατά την αρχαιότητα πολλά τέλματα από τα οποία και γεννήθηκε ο μύθος της Λερναίας Ύδρας, αλληγορικά ως πρώτη προσπάθεια αποξήρανσης ελών στον ελλαδικό χώρο από τους μυθικούς κατοίκους, προσωποποιούμενοι στη μορφή του Ηρακλή. Επίσης στον ίδιο χώρο ήταν και η λίμνη Αλκυονία, την οποία θεωρούσαν απύθμενη (το ίδιο πιστεύουν μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής) και είσοδο του Κάτω Κόσμου. Από αυτήν, σύμφωνα με την μυθολογία, κατέβηκε ο Διόνυσος στον Άδη για να φέρει τη Σεμέλη. Εδώ, επίσης κατά τη μυθολογία, ζούσε και η Λερναία Ύδρα (το τερατόμορφο μυθικό έλος) που με πυρκαγιές και επιχωματώσεις "σκότωσε" ο Ηρακλής αλληγορικά και αποξήρανε τη περιοχή, στον δεύτερο από τους άθλους του.
Αρχαία Ασίνη
H Ασίνη, ακμάζουσα ελληνική πόλη της αρχαιότητας, βρισκόταν στην Αργολίδα, κοντά στο σημερινό Τολό. Η τοποθεσία στην Λακωνία που φαίνεται να ήταν κτισμένη η ομώνυμος πόλη αποικία, είναι η περιοχή από τις Καμάρες μέχρι το Σκουτάρι. Απέμειναν όμως ελάχιστα κτίσματα, λόγω του ισχυρού σεισμού που έπληξε όλη την περιοχή το 375 και είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τις παραθαλάσσιες πόλεις του Λακωνικού. Προκάλεσε ακόμη και τον καταποντισμό του Γυθείου. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή Ασίνη βρισκόταν και στην Λακωνία, και αποτελούσε τμήμα τής επικράτειας τής πανάρχαιας πόλεως Λας την οποία αναφέρει ο Όμηρος. Ο Τρωικός πόλεμος, όπως μάς πληροφορεί, ήταν μία συνολική εκστρατεία στην οποία συμμετείχε και η Λας με πλοία, καθώς και οι γειτονικές πόλεις Οίτυλο και Καρδαμύλη.